Leo Maniak, Sprawne czytanie, TEST 2, poz. II

Polecenie 1

Używając wskaźnika/myszki przeczytaj uważnie tekst.

Babcia Astrid

Zabawa przewija się niczym czerwona nić przez życie Astrid Lindgren. Rodzeństwo pisarki potwierdza, jak niezmordowanie bawili się w gospodarstwie w Näs – wewnątrz domu, na sianie, na górach trocin, na łąkach, nad rzeką, dookoła domu.

Wiele tych zabaw umieszczono w książkach Astrid: Emil z Smalandii – „Zyg-zyg-zy, wiejesz ty!”, Pippi Pończoszanka – „Poszukiwanie rzeczy” i „Nie dotknąć podłogi”, Dzieci z Bullerbyn – „Baba Jaga”, Detektyw Blomkvist – „wojna Dwóch Róż o Stormumrika”.

W lecie tego roku, kiedy skończyła dwanaście lat, Astrid spostrzegła, że nagle utraciła zdolność zabawy, dzieciństwo bezpowrotnie się skończyło. Lecz radość z zabawy powraca z pełną siłą, gdy Astrid ma własne dzieci. I już nigdy nie znika.

„Nie ma chyba nikogo tak dziecinnego jak ja”, stwierdza Astrid, dobiegając dziewięćdziesiątki. Bawi się chętnie z własnymi i innymi dziećmi – a nawet z przyjaciółkami o podobnej naturze, jak Elsa Olenius. Obie zabawiają się między innymi na cmentarzach, gdzie współzawodniczą, która szybciej policzy nagrobki lub znajdzie najciekawsze nazwisko.

Podobnie jak książkowa Madika, jako dziecko Astrid balansowała po kalenicy dachu i skakała z dużych wysokości. Będąc dorosłą, wdrapuje się do okna na trzecim piętrze i chętnie wskakuje do jadącego tramwaju.

Wspomnienia Karin Alvtegen, ciotecznej wnuczki Astrid:

„…to w Näs bawiła się z nami, wnukami jej brata, w czarownicę. Zresztą bawiła się bez końca. To było takie wspaniałe u Astrid. Nigdy w pewnym sensie nie byliśmy pewni, czy ona właściwie nie przemieni się w prawdziwą Babę-Jagę, bo tak świetnie się potrafiła bawić. Dorośli tak nie umieją. Zabawa polegała na tym, że Baba-Jaga miała swoje mieszkanie w kuchni. Przez drzwi do kuchni wystawiała starą łopatę do chleba, a na niej układała małe kawałki czekolady, jako przynętę. Przypuszczalnie dla tego, że my, dzieci, wiedziałyśmy, że tą łopatą może nas zagarnąć, jeśli połakomimy się na te kawałki, ale do zabawy należało to, że w jej trakcie zapominaliśmy o tym. Kiedy wreszcie zostawaliśmy złapani, wciągała nas do kuchni i wsadzała do skrzyni z drewnem. I głosem czarownicy mówiła, że przyniesie nożyce do strzyżenia owiec i obetnie nam nasze piękne włosy. Ale, aby dosięgnąć nożyc, musiała na szczęście odwrócić się plecami i wspiąć na palce do półki naprzeciwko, i wtedy wiedzieliśmy, że to nasza szansa. Zwinnie jak łasice wykorzystywaliśmy okazję, szybko otwieraliśmy pokrywę, przesuwaliśmy nad krawędzią i znikaliśmy na dworze, na wolności.”¹

¹ Fragmenty z książki J. Forsell, J. Erseus, M. Striimstedt, Portrety Astrid Lindgren, Nasza księgarnia, 2 Warszawa, 2007.

Polecenie 2

Wskaż właściwą odpowiedź.

1. Wskaż nieprawidłową odpowiedź. Astrid Lindgren

a) wchodziła do domu przez okno.
b) wskakiwała do jadącego tramwaju.
c) chciała dzieciom ścinać włosy nożycami do strzyżenia owiec.

2. Astrid Lindgren bawiła się ze swoimi wnukami

a) w „Zyg-zyg-zy, wiejesz ty”.
b) w czarownicę.
c) w wyścigi, kto znajdzie najciekawsze nazwisko na nagrobku.

3. Który z tytułów jest utworem napisanym przez Astrid Lindgren?

a) „Emil”.
b) „Detektyw Blomkvist”.
c) „Pippi Pończoszka”.

4. Tekst jest

a) testem dotyczącym czytania ze zrozumieniem.
b) fragmentem utworu Astrid Lindgren.
c) opowiadaniem o Pippi Pończoszniczce.

5. Kiedy Astrid utraciła zdolność zabawy

a) będąc jedenastoletnią dziewczynką.
b) na starość.
c) Żadna z odpowiedzi nie jest poprawna.

6. Baba-Jaga, w której rolę wcieliła się Astrid Lindgren, wsadzała dzieci

a) do pieca.
b) do skrzyni z drewnem.
c) do kotła.

7. Przyjaciółką Astrid o podobnej naturze była

a) Elsa Näs.
b) Elsa Alvtegen.
c) Elsa Olenius.

8. Astrid w wieku dziewięćdziesięciu lat

a) niechętnie bawiła się ze swoimi wnukami i dziećmi sąsiadów.
b) bawiła się na cmentarzu.
c) wdrapywała się na okno na trzecim piętrze.

9. Wskaż zdanie zgodne z oryginalnym tekstem.

a) Lecz radość z zabawy powraca z pełną silą, gdy Astrid kończy dziewięćdziesiąt lat.
b) Podobnie jak książkowa Madika, jako dziecko Astrid balansowała po krawędzi dachu i skakała z dużych wysokości.
c) „Nie ma chyba nikogo tak dziecinnego jak ja”, stwierdza Astrid, dobiegając dziewięćdziesiątki.

10. Dla Astrid Lindgren Karin Alvtegen była:

a) wnuczką.
b) cioteczną wnuczką.
c) cioteczną siostrzenicą.